من در 16 سالگی برای جلوگیری از سرخ شدن بیش از حد صورت یک عمل جراحی خطرناک انجام دادم و این کار زندگی من را نابود کرد. چند دهه بعد، من نمی توانم احساسات را احساس کنم.

وقتی او بچه بود، خیلی سرخ می شد و کف دست هایش عرق می کرد - بیشتر ازحد متوسط. در 16 سالگی، برای اصلاح سرخ شدن بیش از حد صورتش، سمپاتکتومی آندوسکوپی سینه انجام داد. او اکنون 40 ساله است و هنوز از عوارض جراحی رنج می برد. او نمی تواند احساسات را احساس کند.

این مقاله همانطور که گفته شد بر اساس گفتگو با جان لارسن است. برای طول و وضوح ویرایش شده است. وقتی بزرگ شدم، اهل معاشرت بودم و از بودن در مقابل مردم لذت می بردم، اما وقتی به سن نوجوانی رسیدم، بیشتر متوجه یک مشکل شدم. در موقعیت های شرم آور چغندر قرمز می شدم.

به عنوان یک نوجوان، این مشکل و محدود کننده بود. نمی‌توانستم کارهایی را که می‌خواستم انجام دهم: با نزدیک شدن به یک دختر احساس راحتی کنم، جلوی کلاس صحبت کنم، نمایشنامه انجام دهم. من هر بار زرشکی می شدم . کف دستم هم به شدت عرق کرده بود. با هم، این چیزها باعث شد که من حتی بیشتر از نوجوان معمولی شما احساس خودآگاهی داشته باشم. احساس افسردگی کردم. بدتر از آن، بچه های دیگر مدرسه متوجه می شدند و نظر می دادند: "اوه، خدای من، تو خیلی قرمزی. چه بلایی سرت آمده است؟"

من ابتدا بتا بلاکرها را امتحان کردم . در ابتدا دکتر من بتا بلوکرها را تجویز کرد. آنها ضربان قلب شما را کاهش می دهند و می توانند قرمزی صورت را کاهش دهند. آنها مدتی کار کردند، اما من تا آخر عمر علاقه ای به مصرف قرصی نداشتم که می تواند عوارض جانبی داشته باشد. آن زمان بود که برای اولین بار در مورد سمپاتکتومی قفسه سینه آندوسکوپی خواندم. این جراحی اغلب برای کاهش تعریق بیش از حد (معمولاً کف دست) انجام می شود، اما گاهی اوقات برای سرخ شدن صورت استفاده می شود. فکر می‌کردم خیلی خوب است که با کف دست‌های عرق‌کرده‌ام کنار بیایم. اما دلیل اصلی من گرگرفتگی صورت بود. فقط می خواستم جلوی من را بگیرد. مادرم را متقاعد کردم که برای مشاوره با من برود. من 15 ساله بودم.

من به پزشک مراقبت های اولیه ام در مورد جراحی ETS گفتم، و آنها آن را برای من بررسی کردند. آنها مرا به یک متخصص پوست ارجاع دادند که مشکلات ناشی از سرخ شدن و تعریق من را ارزیابی کرد. سپس به یک جراح متخصص ارجاع شدم که به طور خاص در ناحیه قفسه سینه بدن کار می کرد. جراح عوارض جانبی را فراموش کرد که انگار جای نگرانی نیست. او به طور خلاصه اشاره کرد که ممکن است در قسمت‌های دیگر بدنم بیش از حد عرق کنم. این در مورد آن بود. زمانی که عمل جراحی را انجام دادم، 16 ساله بودم. این عمل شامل تخلیه ریه ها یکی یکی، سپس تخریب بخشی از تنه عصب سمپاتیک در ناحیه قفسه سینه است که پیام های عصبی را مختل می کند که به مغز سیگنال هایی در مورد واکنش های احساسی و محیطی می دهد. تغییراتی مانند دما و محرک هایی از جمله جنگ یا گریز.

عوارض جانبی چندین دهه ادامه داشته است . عمل جراحی کمتر از یک ساعت طول کشید و کل زندگی من را تغییر داد. من اکنون 40 ساله هستم و هنوز عوارض جانبی عجیبی را تجربه می کنم - که هیچ کدام از قبل فاش نشده بودند. انصافا الان اکثرا دستام خشک شده. وگرفتگی صورت در ابتدا بهبود یافت، اگرچه به طور کامل برطرف نشد. در آن زمان من از این موضوع ناراحت بودم. می خواستم زندگیم را پس بگیرم این کمترین نگرانی من بود. عوارض مادام العمر جراحی ETS بی رحمانه بوده است. من یاد گرفتم که برای برخی، قطع کردن عصب سمپاتیک پاسخ به احساسات قوی مانند ترس یا خنده را کاهش می دهد. من اکنون در حالات عاطفی خود روباتیک هستم. یک مه همیشه حاضر وجود دارد. احساس می کنم احساسات بزرگسالی ام را ربوده اند. اما من می دانم که من چیزی را از دست داده ام. اغلب اطرافیان من به آن اشاره می کنند. عوارض جانبی وحشیانه دیگری مانند اختلال در تنظیم حرارتی وجود دارد. من دمای بدن متفاوتی دارم که یکباره اتفاق می افتد. این یک نبرد بی پایان است. لکه‌های رختخواب از میزان تعریق من در شب وجود دارد - به خصوص روی گردن، پشت و سینه‌ام. این اتفاق می افتد حتی زمانی که هوا سرد است. همچنین فشار خون پایینی دارم که بر ضربان قلب من تأثیر می گذارد. موقعیت های عمیقاً ناخوشایندی ایجاد کرده است، به خصوص در اوایل 20 سالگی من. ضربان قلب من در حال استراحت در حد ضربان یک ورزشکار حرفه ای بود. از خواب بیدار می شدم که انگار قرار است بمیرم، با تپش قلب وحشتناک. قلب من از ضربان می گذرد. من زمان زیادی را با احساس ترس سپری کردم. مدتی طول کشید تا بهتر شود. من در طول سال ها با پزشکان مراقبت های اولیه خود صحبت کرده ام، اما آنها اطلاعات محدودی در مورد وضعیت من دارند و هیچ راه عملی برای کاهش این عوارض جانبی ندارند.